विचार

विचार..
चाललेल्या वाटेचे
सोडलेल्या मुक्कामाचे
पुढ्यातल्या वळणांचे
जन्माआधीचे, जन्मानंतरचे..
thoughts flow like.. river

विचार..
डोळ्यातल्या बाहुल्यांचे
मनातल्या चांदण्यांचे
स्वप्नांच्या फुलोऱ्यांचे
आभाळझेपेचे, मुक्तपणाचे..
thoughts flow like.. fountain

विचार..
झपाटलेल्या वादळांचे
मेंदुतल्या विस्फोटांचे
तडकलेल्या नसानसांचे
बिथरण्याचे, भरकटण्याचे..
thoughts flow like.. wind

विचार..
प्रेमातल्या प्रतारणेचे
भोगातल्या मरणाचे
स्वतःच्याच खूनाचे
शीलतेचे अन् अश्लीलतेचे..
thoughts flow like.. drainage

विचार..
दुःखातल्या शांततेचे
सुखातल्या गोंधळाचे
एकांताच्या धुरकटण्याचे
अस्तित्वाचे अन् क्षुद्रतेचे..
thoughts flow like.. fog

- सई

रुसुबाई

आलीस का रुसु बाई रुसु?
किती गं रडलीस मुसुमुसु
आण बरं जरा गालात हसु

बघ मी आणलंय तिरामिसु
खा कि गं आता नको आसु
लई ग्वाड हाय हे तिरामिसु

चल आता मस्त खेळत बसु
चुरुचुरु चराचरा बोलत बसु
नि बाहुल्यांच्या खेळात फसु

बघुन आम्हाला असं वेडंपिसु
दोन चोंबड्या करी खुसु-फुसु
आवरत नाही बाई आता हसु

- सई

धुकं

ओले मेघ उरी झुरती

फुटोनी कोसळाया;

वीज जणु शुभ्र होते

प्राणांना उजळाया..

सरी येती देत जाती

भिजण्याचे बहाणे;

पान फुल झाड हले

घालताती उखाणे..

कवेत घेती आज मला

पाझरत्या पाऊसधारा;

चिंब मनाचे रान झाले

वाऱ्यावरती मोरपिसारा..

विझून गेले ऊन जीवाचे

वैशाखाचा व्याकूळपणा;

मागती तरी धूळ माती

निळाईच्या स्वप्नखुणा..

- सई

पाचोळा

कालच्या संध्याकाळी
जीवाच्या सख्यत्वाने
दाही दिशा धुंडाळून
ओले ढग आणले त्याने.
आणि मग पाऊस पडावा
म्हणुन श्वास रोखून
शांत झाला.. वारा.
पावसासाठी सगळे स्तब्ध
पण तो काही बरसेचना
काय झालं कुणालाच कळेना.
ढगांच्याआड खोल विजा
चमकत राहिल्या फक्त
..कितीतरी वेळ.

आणि इकडे त्याच्या चाहुलीने
मातीची अशी उत्कट अवस्था..
वेडी! तो येण्याआधीच
अनावृत्त होऊन बसलीय..
खूप तरसलीय रे ती.
पहिल्या पावसाच्या
फक्त आठवणीच आहेत
तिच्याकडे आता.
कसा रे असा तिचा साजण ?
त्याला कसली जाणच नाही.
त्याच्याकडेच पाणी आहे
म्हणुन इतका अभिमानी ?
कि त्याच्याच पाण्याने
ओली तंद्री लागते त्याला ?
तुही असाच माधवा..
कुठल्या तंद्रीत कुठे
निघून गेलास रे ?
पाणी मागत राहीले मी..
बरसलाच नाहीस तू कधी.
मागे एकदा आलेलास
तर असाच.. स्तब्ध!
जसा कालचा पाऊस.

मग मातीचा सखा
वाराच पुन्हा सरसावला.
झुळुकींची भुलावण
देत सुटला.. ढगांना
विजांना.. झाडांना..
मग पावसाची तंद्री
हलकीशी ढळली.. अन्
टप् टप्.. टप्.. टप्..
पाझरायला लागला तो.
..तसा खूप वेळ
जीव आवरून धरलेला
एक पक्षी उठला आणि
सगळ्यांना सांगतच सुटला
तो आलाय.. तो आलाय..
पहिल्या चार थेंबानेच
माती भान विसरून
दरवळू लागली..
सगळा आसमंत
भारून टाकला तिने
त्या धुंद वासाने..
खुळ लागलं रे मला
तिचं असं.. इतकं
सुगंधी प्रेम पाहून.
आणि माझ्या परसातला
माझा वसंतसखा
मोगरा लाजला रे..

चार थेंबांचा शिडकाव.. बस्स्.
..आणि निघून गेला तो.
विश्वासच नाही बसला
कुणाचा त्याच्यावर.
माती तर ठार वेडी
जणु तो बरसतोयच
अशीच दरवळतच राहीली
रात्रभर.. झपाटल्यासारखी.
मग तिचाच सुगंध तिला
सहन होईना झाला रे..
पण काय करणार ती तरी.
माझंही असंच व्हायचं माधवा..
तुझ्या येण्याच्या झुळुकीने
स्तनाग्रांमधे दाटून यायची
उत्कटता.. आणि त्या उभारीने
तिथला एकुलता तीळ
सलत रहायचा.. खूप वेळ.
तेही जाणवायचं नाही मला
त्या धुंदावल्या अवस्थेत.

पण तू आलाच नाहीस.
कालचा पाऊसही तसाच..
मातीचा निर्दयी साजण.
इतका दुःख-उदासी
..का रे तू साजणा ?
तुझं काहीच कसं
कळत नाही मला.
इतका किचकट..
इतका अनाकलनिय कधी
आणि कसा झालास तू ?
..कालच्या पावसासारखा.
प्रेमाची कदरच नाही का रे ?
मातीच्या आणि माझ्याही.
तिचा-माझा, दोघींचा सखा..
फक्त वाराच आहे. पण,
त्याला अंग नाही रे साजणा
कवेत नाही घेता येत त्याला.
भिरभिरणारा जीव त्याचा
याच दुःखाने भरकट राहतो तो..
पण जीवाने येतो पुन्हा, पुन्हा
मला ओल द्यायला..
मातीचा वास दरवळायला..
पण त्यासाठीही त्याला
तुझेच चार थेंब लागतात.

गेले रे आता ते दिवस..
आता पुन्हा नाही
..कधीच नाही.
पारावरचा.. पाराखालचा..
तो पाचोळा पाहतोयेस ना तू.
तुझ्या चार थेंबानी
हललाही नाही तो. आणि
तू आता कोसळलास तरीही
..तो असाच राहील.
आता कधीच त्याला
ओल फुटणार नाही.
माझ्या स्तनांचे चंद्रही
गेल्या मोसमात कापून..
देऊन टाकलेत मी तुला.
मलाही नाही कधी
ओल फुटणार आता.
तुझ्या प्रतीक्षेत..
पाचोळा झाला रे माझा.
पाचोळ्याला कशी फुटेल ओल.
पण खरं दुःख तर हे आहे कि,
पाचोळ्याला मरणही नसतं रे..
प्रतीक्षा.. फक्त प्रतीक्षा..
पण कुणाची.. कशाची ?
तेही माहीत नसतं त्याला..

- सई

खेळ

वाऱ्याचे अंग      असे निःसंग
नातेगोते माझे   तसे राखरंग

विटके मिटके     समईचे दिवे
आत येणेजाणे   जुनावले नवे

दिठीच्या भेटी    आभाळी उडाल्या
मनाच्या गाठी   तुटल्या सुटल्या

वेडावत आल्या   कालच्या साऊल्या
झपाटून मेल्या   खेळाच्या बाहुल्या

- सई

जीवsरूss

स्वप्नाळू पापण्यांचं,
आभाळफेक झेपेचं,
लपापत्या छातीचं..
माझं पाखरूss

गाईच्या डोळ्यांचं,
अडखळ पायांचं,
बावऱ्या भितीचं..
माझं वासरूss

दुडक्या चालीचं,
चुकल्या वाटेचं,
अनावर ओढीचं..
माझं कोकरूss

देवाच्या गाण्याचं,
पाऊस पाण्याचं,
चांदण गावाचं..
माझं जीवsरूss

- सई

सई

निळे चंद्र माझे अन्‌ मंद चांदण्या
काजळ ओले तरीही शांत पापण्या
आंधळा खेळ सये खुळ्या बाहुल्या
खोल डोह साऱ्या साजणी बुडाल्या

- सई