अनवती

धुंद उभारी उसासे कोवळे.. घट्ट मिठी, ह्रदय पाणी जसे
निःश्वास सोडले दीर्घ कधी.. कधी जीवाला क्षुद्र दिलासे

लाजिरवाणे तर कधी लाजरे.. धीट कधी, कधी वेंधळे हसे
डोळा भेटी जिवा गाठी पडती.. म्हणे मोकळे रे सोड जरासे

का उभारला भयान पट हा.. गरजांची बुळबुळ, स्वप्नं रुसे
ईश्वरतेचे अन् जातीधर्माचे.. नाटक सगळे जगी विलासे

नश्वरतेने सहज सोपे केले.. माझे इवलेसे जगणे असे
शरीरमनाच्या ओढीला देवू.. उगा कशाला व्यर्थ खुलासे

येईल कशी पापण्यांना नीज.. पुन्हा स्वप्नं आज नवे दिसे
मज हाकेला प्रतिसाद जसा.. सुगंध तुझा वाऱ्यासवे येतसे

- सई

प्रार्थना

हा पदर तो पदर
उसवलेले धागे..
कसलीशी मुकाट
दाबलेली सल..
ऊन सावल्यांचे
भलावण कवडसे..
अंगावरून सरकून
गेलेले रानवारे..
फुलांचे धीट इशारे
वाटांचे धुमारे..
सारे सारे स्मरू दे..
बोटांचे वेडे छंद
अन् लाघव बटांचे..
साठलेले विसर
विसरलेले आठव..
सारे सारे झरू दे..
पुन्हा रे वितळू दे
पाणी नितळू दे..

- सई

वेड

सांज कोवळी गं सये कशी जाहली

फुलांचे हसू, सई अशी वेडावली..

कुठे जावू मना कुठे ठेवू तुला
दशदिशा हिंदोळती, पूर थोरला..

अनिमिष नजरांची ती भेट वेंधळी
डोळ्यांत उतरलेली रात्र आंधळी..

पापण्यांच्या पार, रंग निळा रंगे
स्वप्नं संगाचे.. पाण्यावर तरंगे..

पेट घेत उठे रे आस दाबलेली
आत्मार्पणाची ओढ ताणलेली..

- सई